Καλώς ήρθατε...

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ντροπαλά παιδιά....

 Χτες το απόγευμα πήραμε τα μικρά και πήγαμε στις κούνιες, σε ένα παρκάκι κοντά στο σπίτι μας. Είχε αρκετά παιδάκια με τους γονείς, τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους, και κάποια στιγμή, έτσι όπως έπαιζαν τα παιδιά μας μεταξύ τους, πιάσαμε κι εμείς την κουβέντα....Και φυσικά η κουβέντα γύριζε γύρω από τα παιδιά μας.
Ανάμεσα στα παιδάκια ήταν και ένα αγοράκι που ήρθε με τους δυο παππούδες του, τη γιαγιά του και τον αδερφό του, 2 χρόνια μικρότερο του. Τον παρατήρησα από την αρχή, βασικά γιατί είχε μαζί του ένα ποδηλατάκι που όλο γυρόφερνε ο Βαγγέλης, μου το έδειχνε, το έπιανε, κλπ, γιατί ήθελε να ανέβει επάνω του... Το αγοράκι, όλη την ώρα ήταν όρθιο, ανάμεσα στα πόδια του παππού του που καθόταν σε ένα πεζούλι, και έτρωγε ένα σαντουιτσάκι...δεν ξεμάκρυνε καθόλου, δεν έκανε ούτε λίγο κούνια, δε μίλησε σε άλλα παιδάκια, ούτε και σε κανέναν άλλο, μόνο στον ένα παππού του, δεν μπήκε καν στο χώρο της παιδικής χαράς, καθόταν μόνο στην άκρη, στο πεζουλάκι. Πιάνοντας κουβέντα, λοιπόν, με ρώτησε ο παππούς πόσο χρονών είναι ο Βαγγέλης..."Ααα, μου λέει, είναι λίγο μικρότερος από τον δικό μας", και μου δείχνει το αγοράκι....και κάνοντας ένα νεύμα με το κεφάλι του, δείχνοντας τον μικρό, μου λεει "φοβάται τα πάντα, πάρα πολύ φοβάται..." και μου φάνηκε πολύ προβληματισμένος.... Παρατηρώντας τον όμως, δε μου έκανε για φόβος, πιο πολύ ντροπαλότητα θα το χαρακτήριζα. Δε μου φάνηκε φοβισμένο παιδάκι, αλλά ντροπαλό, συνεσταλμένο.


Μετά από λίγο, μιλώντας με ένα άλλο άπου που είχε φέρει τις δίδυμες εγγονές του, μου είπε κάτι ανάλογο, συγκρίνοντας τα δυο κορίτσια..."αυτή, μου λέει, δείχνοντας τη μια, είναι πιο καλή στον αθλητισμό (πετούσαν κουκουνάρες με τον Βαγγέλη, ποιος θα ρίξει πιο μακριά), η άλλη όμως, είναι πολύ κοινωνική, είναι πολύ καλή στις δημόσιες σχέσεις..." Κι όντως, ήταν ένα λαλίστατο παιδάκι, μέσα σε όλα.
Σκέφτηκα, λοιπόν, τι κάνει ένα παιδάκι ντροπαλό, και πως μπορούμε να το βοηθήσουμε;
Καταρχήν, υπάρχουν αρκετοί λόγοι που ένα παιδάκι είναι ντροπαλό, απλά παραθέτω ορισμένους.
  • ίσως αργεί να νιώσει άνετα ανάμεσα σε κόσμο, συνομήλικο ή μη, ακόμα και όταν οι γονείς κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να το κάνουν να κοινωνικοποιηθεί περισσότερο. 
  •  ίσως νιώθει ανασφάλεια όταν βρίσκεται σε έναν άγνωστο, καινούριο χώρο
  • ίσως είμαστε υπέρ-προστατευτικοί ως γονείς, φωνάζοντας πολλές φορές στα παιδιά μας να μην τρέχουν για να μη χτυπήσουν, να μην πιάσουν τίποτα για να μη λερωθούν, να μη πλησιάζουν το σκυλάκι για να μην τους ορμίσει, κι άλλα τέτοια χαριτωμένα, μεταδίδοντας όμως έναν φόβο στα παιδιά μας, τελικά για τα πάντα, κι ενισχύοντας άθελα μας την ανασφάλεια τους
  • ίσως κρίνουμε τα παιδιά μας, βάζουμε ταμπέλες ή τα ειρωνευόμαστε, με αποτέλεσμα να καταρρακώνουμε την αυτοπεποίθηση τους
  • ίσως είμαστε κι εμείς ντροπαλοί ως άτομα, οπότε το παιδί, αφού μιμείται τους γονείς, ενισχύει τη δική του ντροπαλότητα, και θεωρεί ότι αυτή είναι η συνηθισμένη και σωστή συμπεριφορά

Ωστόσο, ως γονείς, μπορούμε να τα στηρίξουμε και να τα βοηθήσουμε να αποκτήσουν περισσότερη αυτοπεποίθηση, τόλμη, και να γίνουν πιο κοινωνικά ...
  • Ας μην βάζουμε ταμπέλες, χαρακτηρίζοντας το ντροπαλό, φοβισμένο ή οτιδήποτε άλλο
  • Ας επικροτούμε την προσπάθεια του, ενθαρρύνοντας το να ξαναπροσπαθήσει
  • Ας κανονίζουμε συχνές συναντήσεις για παιχνίδι με άλλα παιδάκια συνομήλικα
  • Ας το παροτρύνουμε να βρει κάποιο χόμπι, έτσι ώστε να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά και να διευρύνει τον κοινωνικό του κύκλο
  • Ας πούμε μια ιστορία, για τότε που νιώσαμε κι εμείς ντροπαλοί, και πως τα καταφέραμε και νικήσαμε τη ντροπαλότητα...τα παιδιά μας λατρεύουν να ακούν ιστορίες από τη ζωή των γονιών τους, και έτσι θα νιώσει ότι δεν υποφέρει μόνο αυτό, αλλά τα πέρασαν και άλλοι, νωρίτερα
  • Ας είμαστε εμείς το παράδειγμα του, να είμαστε φιλικοί, χαμογελαστοί, να πιάνουμε κουβεντούλα στο πάρκο, το super market κλπ
  • Μα πάνω από όλα, ας επαινούμε την όποια προσπάθεια, και ας δεχτούμε την ιδιαιτερότητα του καθενός....Όλοι μας νιώσαμε άβολα κάποια στιγμή στη ζωή μας....και σίγουρα δε μας άρεσε ποτέ να μας το τονίζουν οι άλλοι, να μας το υπενθυμίζουν συνέχεια, ή να μας φέρνουν σε ακόμα πιο δύσκολη θέση...

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ιδέες για τον κήπο ή το μπαλκόνι

Λατρεύω τα λουλούδια...σας το έχω ξαναπεί άλλωστε. Μου αρέσει να σπάει η "τσιμεντίλα" και να ξεπροβάλλουν πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, άσπρα.φούξια, μοβ, κι ότι άλλο χρώμα βάνει ο νους μας, από τα κατά τα άλλα άχρωμα και μονότονα μπαλκόνια των σύγχρονων κατοικιών. Έστω κι αν είναι μόνο μια ψευδαίσθηση ότι βρισκόμαστε κοντά στη φύση, είναι ωραίο να κάθεσαι το απόγευμα, ή το πρωί της Κυριακής στο μπαλκονάκι σου, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, και να απολαμβάνεις το καφεδάκι σου ανάμεσα σε ζωηρά λουλουδάκια, ευωδιαστά πολλές φορές, καταπράσινα φυτά...κάνουν την πόλη να μοιάζει πιο όμορφη, και το μυαλό να αποδρά! Αν βέβαια δεν έχεις ένα μικρό μπαλκονάκι, αλλά ένα κηπάκο, έστω και μικρό, ακόμα καλύτερα...Μπορείς να..."μεγαλουργήσεις"!
Και δε φτάνει μόνο να έχεις αραδιασμένες γλάστρες με λουλουδάκια, μπορείς να γίνεις πιο δημιουργική και να αφήσεις τη φαντασία σου να...οργιάσει!!! Ορίστε, λοιπόν, μερικές ιδέες για αντικείμενα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντί για τα κλασικά κασπό ή γλάστρες, για να φυτέψουμε τα αγαπημένα μας φυτά, αλλά και να διακοσμίσουμε πρωτότυπα  τον κήπο ή το μπαλκόνι μας...


αρβύλες.....gardeninginfozone.com

χάλκινα παλιά αντικείμενα.....frenchgardening.com

κανάτες και μπολάκια........container-gardening-for-you.com

γυάλινες σφαίρες.....archidir.com
παλιός μαρμάρινος νεροχύτης....gardeninginfozone.com

μουσικά όργανα....gardeninginfozone.com
βαρέλια.....containersgardening.com
λάστιχα από ρόδες.....tattoo12.co.gp     

PVC σωλήνες αποχέτευσης.....freshdirt.sunset.com

Καραφάκια για κρασί.....http://woodworking-diy.com

Παλιά παιχνίδια.....gardenersreach.com

σουρωτήρι.....garden-photos-com.photoshelter.com

Και ορισμένες ιδέες, για όσους διαθέτουν ελάχιστο χώρο για γλάστρες, ή θέλουν να αξιοποιήσουν κάθε πιθανό τετραγωνικό!

και τα δυο από miminginterior.com
gardeninginfozone.com



Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Ένα βηματάκι μπρος...

Εχτές, έγινε κάτι, που το μελετάω από καιρό, ξέρω ότι θα' ρθει γιατί αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των ανθρώπων, ανυπομονούσα κιόλας να συμβεί, αλλά ωστόσο, δε σας κρύβω, ότι μέσα μου βαθιά, ένιωσα...περίεργα! Ναι, δε μπορώ να το περιγράψω ακριβώς...δεν το έχω ξανανιώσει τόσο έντονα, άκουγα από άλλους γονείς να το περιγράφουν, γελούσα κιόλας μερικές φορές, με μια υποψία κοροϊδίας, και τώρα...τα λούστηκα!
Και για να μη σας σκάω άλλο, εχτές, κάναμε αίτηση σε παιδικό σταθμό για τον Βαγγελάκη...Από Σεπτέμβρη, το αγοράκι μου, το μικρό μου, θα ανοίξει τα φτεράκια του και θα πετάξει σε έναν καινούριο κόσμο, δικό του, ολόδικο του, μακρυά από το σπίτι και το στενό οικογενειακό του περιβάλλον. Θα είναι κάτι μόνο για αυτόν, θα αποκτήσει φίλους, που θα τους επιλέξει αυτός, και όχι επειδή η μαμά και ο μπαμπάς κάνουν παρέα με αυτό το ζευγάρι που έχει αυτά τα παιδάκια, θα αποκτήσει μια καθημερινότητα, που δε θα είμαι άμεσα μέρος της, θα αποκτήσει τα δικά του, μικρά μυστικά, θα πλουτίσει τις γνώσεις του, θα μάθει να συνυπάρχει, θα μάθει ότι η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, θα μάθει ότι δε θα είναι πάντα η μαμά και ο μπαμπάς κοντά για να τον "ξελασπώνουν" και ότι θα πρέπει να τα βγάζει πέρα μόνος του, θα μάθει να διεκδικεί....θα μπει σε τροχιά, για να ξεκινήσει το ταξίδι του στον κόσμο...να φύγει από τη φωλίτσα μας και να μάθει σιγά σιγά να στηρίζεται στα δικά του ποδαράκια!!!


Το μωράκι μου, μεγαλώνει...για μένα πάντα θα είναι το μωράκι μου, αλλά βλέπω ότι τώρα πια γίνεται αγοράκι, χάνει το bebe που είχε, γίνεται παιδάκι με άποψη, χαρακτήρα (ισχυρό θα έλεγα)...τον παρατηρώ να τρέχει, να παίζει, να μιλάει, και την ίδια στιγμή γυρνώ και κοιτώ φωτογραφίες του αραδιασμένες στο σπίτι, από όταν ήταν μικρούτσικος, και...συγκινούμαι! Ανθίζει το αγόρι μου, ξεπετάγεται....Άρχισε να μη θέλει και πολλές πολλές αγκαλιές και φιλιά (αυτό δε θα το συνηθίσω ποτέ), μόνο το βράδυ γίνεται χαδιάρης και γουργουρίζει στις αγκαλιές μας σαν μικρός γατούλης...
Φυσικά και χαίρομαι, δεν το συζητώ, χαίρομαι που μεγαλώνει, κάνει βηματάκια στη ζωή του, απλά είναι περίεργο το συναίσθημα να βλέπεις το βλασταράκι σου να ξεπετάγεται...
Αγαπούλα μου, εύχομαι το ταξιδάκι σου στον κόσμο των "μεγάλων", να είναι ευχάριστο, να σου μάθει πράγματα πολλά (ας μην είναι με τον επώδυνο τρόπο, Παναγιά μου), να σε κάνει μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα, να σου δώσει φίλους πολλούς και αγαπημένους...και εμείς, θα είμαστε δίπλα σου, έτοιμοι να σου απλώσουμε το χέρι, να σε αγκαλιάσουμε, να σε στηρίξουμε...έτοιμοι για ότι εσύ μας χρειαστείς...Σε αγαπάμε πάρα πολύ, μικρούτσικο αντράκι!!!!

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Αλλαγή σεζόν....

Έχω πολύ καιρό να γράψω στο blogάκι μου, έχω και καιρό να περάσω από τα δικά σας...γενικά χάθηκα, αλλά...έχω "καλή" δικαιολογία....Δεν έχω χρόνο ούτε για να καθίσω δυο λεπτά να μυρίσω τα λουλούδια στο μπαλκόνι μου, να συνειδητοποιήσω ότι καλοκαίριασε, να αφήσω τον ήλιο να φωτοσυνθέσει πάνω μου...να δω ρε παιδί μου το καλοκαιράκι που έρχεται με βήμα γοργό! 
Και ξέρετε γιατί; γιατί κάθε χρόνο τέλη Μάη με αρχές Ιούνη, πήζω στις δουλειές!!! Όπως όλες μας βέβαια, αλλά αυτή τη στιγμή έχω ανάγκη να γκρινιάξω, οπότε θα με ανεχτείτε λιγάκι, έτσι;...Μάζεψε τα χειμωνιάτικα, κατέβασε τα καλοκαιρινά, πλύνε τα χαλιά (γιατί δε λέει κάθε χρόνο να τα δίνεις έξω...), κατέβασε κουρτίνες....καθάρισε το σπίτι, πλένε τα μπαλκόνια τρεις και λίγο γιατί τα παιδιά όλη μέρα κυλιούνται κάτω, συν τις καθημερινές δουλειές του σπιτιού, συν τη δουλειά του γραφείου 8 - 6 γιατί κάνω και "την εκδρομή μου" μέχρι να πάω και να γυρίσω, συν το ξενύχτι γιατί η Ιωάννα βγάζει όλα τα δόντια μαζεμένα και ξυπνάει η καημενούλα μπορεί και κάθε μια ώρα, πάντως minimum 4 φορές κάθε βράδυ...συν τις ιώσεις και τα κρυώματα που μας ταλαιπωρούν οικογενειακώς εδώ και μια βδομάδα, συν ότι λείπω όλη μέρα οπότε με που γυρνάω σπίτι θέλουν τα μικρά μου αποκλειστική προσοχή, και αν δεν την έχουν ή γίνονται δύστροπα και γκρινιάζουν ή με φωνάζουν κάθε 2 λεπτά για να με ενημερώσουν για το τι κάνουν, να μου ζητήσουν νερό, φαγητό, αγκαλιά και ότι άλλο θυμηθούν, συν να τα πάμε και καμιά βόλτα γιατί έχουν πήξει μέσα τα καημένα, συν...συν...συν!!! 


Και δεν τα κατηγορώ φυσικά, αλλά πραγματικά οι αντοχές μου έχουν μειωθεί στο ελάχιστο...χρειάζομαι φόρτιση οπωσδήποτε, αλλά δεν βλέπω φως στο τούνελ, για τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον....
Πως να οργανωθώ, πως να τα προλάβω, πως να τα κάνω όλα γρήγορα; Πότε θα τελειώσει επιτέλους αυτό το πανηγύρι και να συμμαζευτεί το σπιτάκι μου; Και μόλις γίνουν όλα, μετά από λίγο, άντε πάλι...μάζευε τα καλοκαιρινά, βγάζε τα χειμωνιάτικα, ξανά χαλιά...
Εσείς πως τη βγάζετε καθαρή τέτοια εποχή; Γιατί εγώ κοντεύω να λαλήσω από την κούραση....
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...