Καλώς ήρθατε...

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Το προσκλητήριο...

Μετά από πολλές μέρες με πολύ τρέξιμο, επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο να σας γράψω τα νέα μας.  Καταρχήν έπεσε πολύ δουλειά στο γραφείο, οπότε δεν έχω χρόνο ούτε για τα παιδιά μου.....Από την άλλη έτρεχα για να κανονίσω τις τελευταίες λεπτομέρειες της βάφτισης, και να ετοιμάσω τα προσκλητήρια για να τα δώσουμε επιτέλους στους ανθρώπους σε εύλογο χρόνο πριν από το μυστήριο!!! Και ιδού!
Είμαι πολλή χαρούμενη που τελικά τα κατάφερα και μου βγήκαν και έτσι όπως τα ήθελα, οπότε με μεγάλη χαρά σας τα παρουσιάζω...



Όπως σας είχα πει σε προηγούμενη ανάρτηση, το θέμα μας είναι η φράουλα. Οπότε αφού βρήκα τις εικονίτσες που μου άρεσαν το σχεδίασα στο word διότι δεν κατέχω από photoshop (ευτυχώς όμως ο μπαμπάς μας το χει), και αφού πήρε την έγκριση από γονείς και νονούς χαχα, προχωρήσαμε στην υλοποίηση. Χρησιμοποίησα χαρτί τουάλ ιβουάρ, και για φάκελο χαρτί αράχνη που χρησιμοποιούν τα ανθοπωλεία... Βέβαια τελικά θα το προτιμούσα λίγο πιο χοντρό και όχι τόσο διάφανο, αλλά δε με χάλασε και πολύ. Το κόλλησα λοιπόν με τον σακουλοποιό της μαμάς μου, άνοιξα τριπούλες με το κοπίδι και πέρασα κόκκινη κορδέλα, κρέμασα και το καρτελάκι με το όνομα του αποστολέα και έτοιμο! Δείτε το και στην τελική του μορφή.
 



 
Βέβαια πρέπει να πω ότι είχα και μεγάλη βοήθεια από τον μπαμπά μας, τους νονούς μας, την αδελφή μου, που περάσαμε ένα ολόκληρο απόγευμα  να εκτυπώνουμε, να κόβουμε χαρτιά και κορδέλες, και να κολλάμε φακέλους! Μέχρι και ο Βαγγελάκης βοήθησε, έπαιρνε τις κορδέλες, τα ψαλίδια, άνοιγε τρύπες σε διάφορα χαρτάκια...πολύ το ευχαριστήθηκε το μωρό μου μέσα στο χαμό... Και φυσικά βοήθησε και η πεθερά μου να δένει τους φιόγκους για να τα στείλουμε τελικά. Οικογενειακή υπόθεση δηλαδή η βάφτιση της Ιωάννας χαχα!

Ίσως στην φωτογραφία χάνει λιγάκι, από κοντά πάντως είναι πολύ καλό και ήδη πήρε καλές κριτικές, χωρίς να ξέρουν ότι είναι χειροποίητο!!!

Σε λίγες μέρες θα σας δείξω και τις μπομπονιέρες μας. Ήρθαν τα αντικείμενα, τα τούλια και τα κουφέτα και μένει να τα φτιάξουμε, οπότε μόλις είναι έτοιμα θα σας γράψω τελικά!

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Το πρώτο μου βραβείο...

Σήμερα χάρηκα πάρα πολύ, γιατί κέρδισα το πρώτο μου βραβείο...Από τη Lourdi, που σκέφτηκε να μοιράσει ένα βραβείο σε όλες τις blogoμανούλες, επειδή όπως η ίδια λέει " ... τα προλαβαίνετε όλα!!"



Την ευχαριστώ πάρα πολύ για τη χαρά που μου έδωσε και την τιμή που μου έκανε...Να είσαι καλά Lourdi, να χαίρεσαι τα δικά σου Τριανταφυλλάκια...

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Μια υπέροχη μέρα!



Σήμερα ήταν πραγματικά μια υπέροχη μέρα... Από κείνες τις μέρες τις χαλαρές, που δεν αφήνεις το χρόνο να σε βιάζει, που νιώθεις "τουρίστας" στην πόλη σου! Δηλαδή, αν το καλοσκεφτείς, ήταν μια μέρα όπως θα έπρεπε να είναι όλες οι μέρες μας! Χωρίς άγχος, βόλτα με καλούς φίλους, με γέλια και πειράγματα, με ξέγνοιαστη διάθεση...

Βοήθησε βέβαια και ο καιρός, σχεδόν καλοκαιρινός, οπότε με το που  ξυπνήσαμε το πρωί,  ο μισός πληθυσμός της οικογένειας ήπιε το καφεδάκι του, ο άλλος μισός το γαλατάκι του, κάνανε κάτι γρήγορα ψώνια οι άντρες της παρέας (Βαγγέλης και μπαμπάς), ενώ οι γυναίκες ετοίμασαν το γεύμα της Ιωάννας για να το έχουμε μαζί μας σε περίπτωση που τελικά αποφασίζαμε να φάμε έξω, και μόλις ετοιμαστήκαμε βουρ στο αυτοκίνητο και βόλτα στο κέντρο της πόλης...

Στην πλατεία Αριστοτέλους υπήρχε πραγματική κοσμοπλημμύρα, αλλά ήταν υπέροχο να βλέπεις τη χαρά στα προσωπάκια τόσων παιδιών που βρήκαν την ευκαιρία να τρέξουν για λίγο ξέγνοιαστα, να φωνάξουν και να χοροπηδήσουν μακριά από τον ασφυκτικό χώρο των διαμερισμάτων! Ο Βαγγέλης ενθουσιάστηκε με τα πόνυ που συνήθως βρίσκονται εκεί τέτοιες μέρες και περιμένουν να πάρουν στις πλάτες τους βόλτα τα πιτσιρίκια, η Ιωάννα κυρία στο καρότσι της, πήρε τον υπνάκο της, πήγε και για καφέ με τον μπαμπά και το νονό ενώ οι υπόλοιποι (Βαγγέλης, μαμά, νονά  και ανιψιές νονάς) πήγαμε να κλείσουμε τα βαφτιστικά της, και τελικά καταλήξαμε όλοι μαζί να πίνουμε το κρασάκι μας και να τρώμε τα μεζεδάκια μας σε πασίγνωστη στοά με μεζεδοπωλεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης...

Τελικά, πόση χαρά και πόση θετική ενέργεια μας δίνουν μικρές στιγμές χαλάρωσης! Μαθημένοι να είμαστε το γρανάζι της μηχανής, να δουλεύουμε συνεχώς για να μη σταματήσει, χάνουμε το νόημα της ζωής μας! Μας βομβαρδίζουν όλοι μέρα με έγνοιες, απειλές, κρίσεις - οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές - και ξεχνάμε να ζούμε για εμάς....Γιαυτό και αύριο, θα ζήσω άλλη μια τέτοια μέρα! Το πήρα απόφαση... Μαύρο στο Μαυρογιαλούρο!!! 
Δεν θα πάω να ψηφίσω, θα πάω να ... ζήσω!!!









Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Σχεδιάζοντας τη βάφτιση της Ιωάννας!!!

Τις τελευταίες μέρες είμαι πολύ χαρούμενη...Είμαι στο τρέξιμο για τη βάφτιση της Ιωάννας και πολύ μου αρέσει! Στρώνω και καταστρώνω σχέδια... Ψάχνω θέμα για τη βάφτιση, σχεδιάζω τα προσκλητήρια, τις μπομπονιέρες, "οργώνω" την αγορά μαζί με τη νονά μας για τα βαφτιστικά...το καλύτερο μου!

Ας τα πάρω όμως από την αρχή. Η Ιωάννα γεννήθηκε την τελευταία μέρα του Μάρτη, οπότε ιδανικά θα μπορούσαμε να κάνουμε την βάφτιση κατά τον Σεπτέμβριο, που θα ήταν ακόμα καλοκαιράκι, οπότε θα είχαμε και πολλές επιλογές σε ρούχα, στολισμούς, χώρους δεξίωσης, ακόμα και εκκλησάκια...Η νονά μας όμως, τους έξι μήνες του χρόνου ζει και εργάζεται στα Κουφονήσια, οπότε, εκ των πραγμάτων βάφτιση δε γινόταν πριν το τέλος Οκτωβρίου, εκτός κι αν πηγαίναμε εμείς εκεί...όχι πως θα μας χαλούσε, κάθε άλλο! Απλά το πήραμε στο χαβαλέ και πέρασε ο καιρός....Οπότε, μιας και είμαστε και Έλληνες, και αναβολή στην αναβολή μας πήρε ο Νοέμβρης, και ακόμα δεν κανονίσαμε τίποτα, είπαμε να το κάνουμε τελικά μέσα στον Δεκέμβριο. Βέβαια ακόμα δεν κλείσαμε ημερομηνία, ούτε καν εκκλησία, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι έτοιμα! Ναι, τόσο ανάποδοι άνθρωποι είμαστε! Ξεκινήσαμε από ρούχα και στολισμό, και αφήνουμε τα βασικά για το τέλος!!! Λεπτομέρειες τα διαδικαστικά, η ουσία μας εξιτάρει!

Εγώ πάντως, είχα αρχίσει από πολύ νωρίς να συγκεντρώνω ιδέες για βάφτιση, και είχα αποφασίσει ότι το θέμα μας ήθελα να είναι πριγκιπο-νεραϊδο-κοριτσάκια...Όχι και τα τρία μαζί, απλά κάθε φορά που μου γυάλιζε κάτι από αυτά ξεσηκωνόμουν και "αποφάσιζα" ότι το έχω...Μια μέρα όμως, κοιτώντας τη μικρή μου, μου θύμισε φραουλίτσα...είναι ένα ζουμερό, κοκκινομάλλικο, χαμογελαστό και γλυκό κοριτσάκι! Οπότε το βρήκα! Θα φέρω, στη καρδιά του χειμώνα την Άνοιξη, θα δώσω αισιοδοξία με το κόκκινο χρωματάκι, και θα ξεφύγουμε και από τα χιλιοφορεμένα  πριγκιπο-νεραϊδο-κοριτσάκια! Όχι πως είναι κακά, απλά για το διαφορετικό ρε παιδί μου! Άσε που τελικά, πλησιάζοντας και προς τα Χριστούγεννα ο χρωματισμός κόκκινο-πράσινο μου κάνει και γιορτινός!

Οπότε, κατοχυρώθηκε! Στο κυνήγι της φράουλας, καταχείμωνο, δυσκολευτήκατε λιγάκι, ταλαντευτήκαμε αρκετές φορές, ακούγαμε τις σειρήνες - νεράιδες να μας καλούν και παραλίγο να λιποτακτήσουμε!!! Αλλά τελικά τα καταφέραμε! Σχεδίασα τα προσκλητήρια, καταλήξαμε και στις μπομπονιέρες, και μόλις τα έχω τελειωμένα, θα ανεβάσω φωτογραφίες να σας δείξω!

Εύχομαι το μικρό μου κοριτσάκι να ζήσει τόσο χαρούμενο, όση χαρά μου δίνει η προετοιμασία, μιας από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής της! Ιωάννα, σε αγαπάμε πολύ πολύ!!!



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...